Delerium is een biertje, maar ook een staat van zijn. Eén waarin geen onderscheid bestaat tussen illusie en realiteit. Stabiliteit vraagt om realiteitszin en doelen met perspectief voor de toekomst. Gezamenlijke doelen zijn Flow – of zijn moeilijk als er roadblocks worden gevormd door de buitenwereld. Politieke roadblocks zijn meningen en/of oordelen op basis van overtuigingen. Vrienden hebben grotendeels dezelfde overtuigingen, de rest is kennis. Het meeste is werk. Daar kom je dan na een tijdje achter.
Het lonkt om terug te gaan naar wat ik ben voorbij gegaan in de loop der tijd. Zo werken systemen. Breek je door, dan zuigt het oude des te harder. Gaan we voor traditie, innovatie, of iets er tussenin? Verandering komt van binnenuit en als het te lang duurt komt het vanzelf. Rouw kilt de tijd. Omgeving laat zich zien, of niet, als ware. Als het goed gaat, moet je oppassen, dan is iedereen je vriend. Als het slecht gaat, moet je ook oppassen, want kwetsbaarheid trekt vosjes aan. Schapen zijn zo gelukkig als ze volgen en wolven beschermen de eenheid in groepsgerichtheid en vanuit monogamie. Zelfstandigheid is een belang op zich en een onafhankelijke politieke agenda ook.
7 jaar in 7 dagen kwamen voorbij tijdens de rouw na Storm. Een studie kwam ten einde; een kleine wereld die veel ruimte nodig had in mij verging. Ooit, na een val had ik eerst Goldie nodig om er bovenop te komen, daarna kwam Storm. Nu hebben we Flow. Dat is wat de angst doet. Het zet je terug naar oude vormen van bekend geluk – waar ik zeker van was dat het mogelijk is. Moeilijk paard, die Storm, dat wel. Toch waren we gelukkig en bovenal kende ik mezelf. Achterlaten hoort bij het leven, achtergelaten worden ook. Als je jezelf kwijt bent, wordt het pas echt ingewikkeld. Dat was het dus niet. Het was een gevoel van veiligheid in mijn omgeving en dat leidde tot stabiliteit.
Ik leefde voor de paarden in de achtertuin. Het hield me op de been tijdens 5 jaar werken, studeren, verbouwen en weer terug. En toen hield het op. Hield ik op, voor wat ik kende. Liefde is gekend worden – ik haalde liefde uit de zelfzorg die de paarden voorstelden. Daarna dus – ik kon niet op tegen de weerstand. Elke persoonlijkheid verviel. Achter elkaar kreeg ik te zien waar het werkelijk om gaat in dit leven voor mij en voor ons. Wat mijn plek is op de wereld. Alles los wat ik dacht te kennen en wat overbleef was een zomer beheerst door de dingen waarop ik geen invloed heb.
Als een paard het bit pakt, kun je een paar dingen doen. Het beest de bosjes in sturen, of tegen een boom tot stilstand brengen. Dan zitten de omstandigheden mee. Als er een gladde bocht aankomt, moet je je laten vallen en het laten doorrennen. De zwaartekracht gebruiken. Anders val je samen in die aanstaande bocht en kun je de val niet meer sturen, want het paard is zwaarder. Timing is essentieel. Het duurt zo lang als je wacht – tot die gladde bocht nadert. En of het paard bij je stopt, terugkomt of wordt gevangen in de omgeving als het is uitgerend? Dat weet je niet: los is los en er is geen weg terug.
Wauw!! Mooi geschreven xxx
Ik heb het 2 keer gelezen en het raakt me, wat een goed staaltje!