Same shit, different day. Het lijkt oneindig, al dat ordenen en opruimen en toch zijn er kaders. Kaders zijn (ongeschreven) regels, plekken, timeslots en nog wat dingen die grenzen aangeven. Storm zijn functie was mijn hoofd boven water houden tijdens de grote verbouwing. Die is nu klaar – en Storm is dood. Loslaten is moeilijk, maar tegelijkertijd zo gewenst. The age of love is begonnen.
3 jaar geleden schreef ik een half verhaal met inspiratie van liedjes van Charlotte de DJ. Er staan flarden opgeslagen, delen nergens en in de cloud, of in de wolken in mijn hoofd. Zwemmen of verdrinken. Het nieuwe paard noemen we Flow. We doen de dagelijkse handelingen, denken de dagelijkse gedachten en ondertussen worden we andere mensen. Wederzijdse afhankelijkheid vereist gelijkwaardigheid. Plekken verschuiven en vallen na een val in vertrouwen.
Jaren later. Het is weer zomer. We schrijven de rest van het verhaal af. Achter de wolken bij het kasteel schijnt de zon. Bij de tuin leeft een kudde witte pony’s. Schimmels zijn soms eerst bruin, dan pas wit. De mijne is bruin met witte vlekjes. Wie weet hoe ze uiteindelijk wordt. Duidelijk werd dat de pony bij de plek hoort. En dus bij mij.