Protest

Tentenkampen en brandnetelthee, als ik de krant moet geloven. Dat kan ik nog wel aan. Meer dan er voorbij fietsen, had ik nog niet gedaan met Occupy Utrecht en was ik eigenlijk ook niet van plan. Tot ik iemand tegenkwam die ik lang niet had gezien. We hadden haast; hij riep iets met Occupy, studenten en inhoudelijke discussies. Facebook, daar moest ik in ieder geval eerst zijn. Tijd en plaats bekend, geïnteresseerd en al vertrok ik undercover naar de Ganzenmarkt. Als Anna Fantast, want zij kan ook zo lekker protesteren tegen alles en niks.

Het kamp leek Lowlands op een plein. Of het stonk, kon ik zo snel niet beoordelen, maar dat zou wel kunnen. Eigenlijk had ik maar één vraag aan de mensen die daar zitten te demonstreren tegen de wereld zoals die op dit moment is. ‘Moeten jullie niet werken of studeren?’ Verder vroeg ik niet, ik kwam hier om te luisteren. Discussie, kerkklokken, waar gaat het om? Iedereen had een punt, ik was de draad kwijt als toeschouwer. Zocht de clou, vond hem niet.

Wanneer een actievoerder met een ‘echt legale’ private security band in zijn hand, vertelde over de lichtsnelheid en frequenties die nog niet bestaan, was ik lost. Mijn probleem? Afzetten tegen alles en tegen jezelf. Wetende dat het in jouw, maar ook ieders wereld anders kan, maar hoe? Als Anna Fantast zou ik zeggen: ga eraan voor je tent. Drink 3 wijntjes of 3 flessen en ga ergens op tafel staan waar je gezien wordt. Als meer dan een personage uit een modern sprookje, weet ik dat er mensen zijn die je verder helpen. Zomaar. Je hoeft alleen maar naar ze te luisteren. Soms hoor je meer als je niet schreeuwt, leerde ik hier.

Geef een reactie