Anna Fantast Twee punt Nul

Ooit vroeg ik me af hoe lang de rij voor de ruimte was. Als één van mijn typetjes, Anna Fantast, maakte ik van mijn leven een grote show en van ieder feest een zooitje. Welke werkelijkheid is realiteit? Alles is altijd hetzelfde, het enige wat verandert ben je zelf. Aan elke fase komt een eind en dat is misschien maar goed. Het geromantiseerde verhaal kreeg geen ‘happily ever after,’ want ook zomerliefde is tijdelijk en de perceptie van gedrag kan wisselen.

Vandaag de dag ben ik vrienden met oude vijanden en heb ik zelfs een nieuwe website. Mijn beste vriendin is een whizzkid en morgen ben ik verliefd op een Microsoft-nerd. Stop. Aan dit liedje komt geen einde. Hoe het verder gaat hebben we zelf in de hand. Om me heen liggen de antwoorden op vragen die ik nog niet eens kan bedenken, maar hoe brengt het me verder? Solliciteren om verder te leren, om het bereik van een idee vergroten, ‘functioneel delen’ is al op Facebook de trend. En dan wat? Op een bepaald moment ben ik ergens, verder dus, en beschik ik over meer kennis en ervaring. Het proces beleven, is een doel op zich.

Het verhaal rondom Anna Fantast impliceert genoeg drama, maar daardoor heb ik wel de andere kant van de medaille leren kennen. Hoe het is, is niet hoe het lijkt. De lichtvoetigheid, onbezorgdheid, is ervan af. Niet alles is altijd leuk. Ik kan een tijdje de krant niet lezen om slecht nieuws te ontwijken, maar het treft me toch wel. Als gevolg van de internetepidemie worden mensen anoniemer, bedrijven transparanter en deel ik mijn lievelingsliedjes op elk moment met al mijn vrienden. Profielvorming en de waan van het leven leiden: ’s werelds mooiste glimlach kan verbloemen wat erachter zit, maar doorzichtig is het wel.

Geef een reactie