Run the road

Je hebt mensenvrienden en je hebt dierenvrienden. Paarden kennen ook hiƫrarchische systemen, net als de overheid. Dat is om een reden, anders is de volgorde niet goed. Dat zie ik, daarom ben ik een dierenvriend. Met dieren kun je niet praten in mensentaal, dus moet je eerlijk zijn om elkaar te begrijpen. Alleen dan werkt het.

Liegen impliceert geloof (Hannah Arendt) kan namelijk twee dingen betekenen. Dat ik iemand heb geloofd en er later achter kwam dat het niet klopte. Of dat we allebei iets anders geloven. Dan is wat voor mij liegen is, wat jij gelooft en andersom. Nu weet ik dat geloof een moeilijk onderwerp is om over te praten. Maar tegenwoordig weten we amper meer wat we geloven, laat staan dat we weten wat we in de krant lezen. Het gaat erom dat je kan uitleggen wat en waarom, je doet wat je doet. Dan maakt het, binnen zekere omheiningen, niet zoveel uit. Die omheiningen, daar is het recht voor bedoeld. Daarom ben ik ooit jurist geworden, om uit te vinden waar de paaltjes staan en waar het schrikdraad nodig is. O ja, heb ik niet.

Sinds de buurman van de buurman ook een groot zwart paard heeft, moet het misschien wel. Ze jutten elkaar op, paarden. Ze staan apart, maar zijn toch een onuitgesproken kudde. Ik zie ze altijd braaf staan, maar ja, je weet het niet. Het blijven dieren en ooit waren ze wild. Dat is allang geleden. De hekjes dus. Voor de kippen had ik ze ook, alleen toch bleven ze ontsnappen, ondanks dat ze elke avond weer thuis kwamen. Dus nu zijn ze verhuisd en hebben ze hun zin gekregen. In een nieuw groepje met ganzen en geiten en andere kippen en een haan. Onze haan is eerder dit jaar dood gegaan. Drie weken duurde het, voordat de kippen weer normaal deden. De eieren waren ook kwijt, maar die bleken in de coniferen te liggen. Ik geloof dat de coniferen er ook maar uit moeten, die kunnen niet goed tegen de hete zomers.

Het punt is dat je eerlijk naar jezelf bent. Dat is heel moeilijk, waarom weet ik niet zo goed. Misschien omdat het veel pijn kan doen. Eerst dacht ik dat ik van alles nodig had. Het oude schuurtje slopen bijvoorbeeld, zodat ik vierkantjes en rondjes kon maken in de bak. We rijden in het echt nog steeds alleen maar buiten. Door de bomen langs het water galopperen is ook training. Er kunnen eenden opvliegen en de moeder zwaan wordt soms boos als we langs het nest lopen. Het is niet de bedoeling dat we brokken maken in het park.

Kijk, samen weten we niet wat er komt en ook niet waar vandaan. Wat ik heb geleerd, is dat het niet uitmaakt. We gaan rijden wanneer we willen en ik lijk te zijn vergeten dat we inmiddels in 1984 leven: de surveillance samenleving. Het gaat dus best.

Santigold – Run the road

Hannah Arendt – Home to roost

Walk the Line

One Comment

Geef een reactie