Achter de ogen

Voor mijn werk heb ik te maken met geheimhouding. Tegelijkertijd is mijn werk het verzamelen, analyseren en delen van informatie. Dat vraagt om een grote verantwoordelijkheid, emotionele betrokkenheid en dagelijkse ethische afwegingen. De waan van de dag werkt vaak verstorend. Daarom gaat mijn hoofd automatisch op ‘pauze’ bij een overload aan informatie. Eerst raakte ik in paniek, nu begint het te dagen. Alsof de mailbox vol is en niets meer ontvangt. Alles moet tenslotte ook nog verwerkt, gefilterd en vertaald worden.

Voor je het weet, doet zich voortschrijdend inzicht voor en is er ontwikkeling. Ongeacht welk tijdstip het is of waar je bent. In de auto, in het weekend of onder de douche, het maakt niet uit. Is het een golf of een deeltje en waarom niet allebei? Nu wordt Carl Jung gelezen, samen met 2 andere boeken. De dromen waren al expliciet gelukkig. Op de boerderij leer ik de zin en zinloosheid van projecten. Je kunt slopen, verbouwen, inrichten en opnieuw beginnen. Schilderwerk bijhouden; eerst de kozijnen repareren anders helpt het niet. Prioriteren is ook heel belangrijk. Niemand is jou, daarom doe je wat je doet.

Ineens heb ik een nieuwe beste vriend: een groot zwart paard. Voor in de pauze. Zijn naam is Storm, maar niet op papier. Met een paard ben je een kudde. Zodat we elkaar kennen en ik de rest om me heen weer kan begrijpen. Eerst snapte ik het niet. Dat de liefde erin zit. In het doen, niet doen, delen van informatie en in de geheimen. In de herinneringen, plannen, acties, toekomst. Er zit een eind aan dingen, maar wel in een cirkel. Je blijft de tuin snoeien. Het pad vegen ook. Dat kan morgen weer, als de wind is geweest. Zelf weten, want niemand doet het zoals jij.

I’m the night, see you later!

2 Comments

Geef een reactie